Wysyłka w 24h
Odbierz darmowy ebook
Kup taniej!
0 komentarzy

Łuszczyca

Zauważona i opisana już przez Hipokratesa, po raz pierwszy uznana za odrębną jednostkę chorobową i zdiagnozowana ok. 200 lat temu przez Roberta Williama – Łuszczyca – obecnie jedna z najczęstszych przypadłości dermatologicznych. Choroba przewlekła i nawrotowa, o zróżnicowanym nasileniu i rozmaitym przebiegu, po ujawnieniu trwająca praktycznie przez całe życie chorego. Jej charakterystycznym objawem jest występowanie łuszczących się wykwitów skórnych, symptom na tyle nieswoisty, że aż do połowy XIX wieku mylony ze zbierającym śmiertelne żniwo trądem. Najczęściej skutkowało to wyrzuceniem osoby dotkniętej tą chorobą poza nawias społeczeństwa… Dzisiaj wiemy, że łuszczyca to choroba niezakaźna, jednak równie niebezpieczna. Zapada na nią około 0,6 – 4,8%  wszystkich kobiet i mężczyzn na całym świecie – niezależnie od wieku. W Polsce ten problem dotyczy blisko 800 tys. osób, a liczba ta ciągle wzrasta…

DEFINICJA I OBJAWY:

W podręcznikach medycznych łuszczycę (łac. psoriasis) definiuje się jako niezakaźną i niezłośliwą dermatozę grudkowo-złuszczającą, związaną z procesami zapalno-proliferacyjnymi w skórze. Innymi słowy oznacza to, iż komórki naskórka osoby chorej dzielą się ok. siedmiokrotnie szybciej niż zwykle, a proces jego całkowitej wymiany następuje w przeciągu zaledwie 3-4 dni (dla porównania: u przeciętnego człowieka potrzeba około 28 dni). Głównym, klinicznym objawem tak drastycznie przyspieszonego procesu są zaczerwienione, złuszczające się wykwity. Istnieje duża różnorodność obrazu morfologicznego i nasilenia zmian – od nielicznych ognisk, ograniczonych do poszczególnych okolic, do ciężkich postaci zajmujących całą skórę i stawy, mogących prowadzić nawet do inwalidztwa. Zmiany te mają zróżnicowany wygląd i formę, aczkolwiek zawsze są wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry. Bardzo często pokryte są charakterystyczną łuską – nadprodukcją naskórka, która zbyt szybko wypychana do górnej powierzchni skóry obumiera i wysycha, nierzadko nawarstwiając się – co wyglądem przypomina rybią łuskę – stąd nazwa. Duży odsetek chorych doświadcza uciążliwego świądu wykwitów, a w niektórych ciężkich przypadkach również pieczenia, bólu i wysięku ze zmian. Łuszczące się ogniska chorobowe na głowie powodują wystąpienie nieprzyjemnego łupieżu. W przypadkach skrajnych, najczęściej nieleczonych, obserwuje się zły stan ogólny zdrowia chorego współwystępujący ze znacznie podwyższoną temperaturą ciała.

Ze względu na to zróżnicowanie obrazu choroby medycy wyróżniają 4 podstawowe postacie łuszczycy:

  • łuszczyca zwykła (pospolitą, łac. Psoriasis vulgaris) – zdecydowanie najczęstsza ( 80-90% pacjentów), zajmująca skórę i paznokcie, objawiająca się w postaci wypukłych obszarów rozognionej skóry pokrytych srebrnobiałą łuską.
  • łuszczyca stawowa (łac. psoriasis athropatica) gdzie istotą jest zapalenie stawów, którym mogą towarzyszyć zmiany skórne – jak w łuszczycy zwykłej. To najniebezpieczniejsza odmiana tej choroby – nieleczona może powodować nawet trwałe kalectwo.
  • łuszczyca krostkowa (łac. psoriasis pustulosa), z obecnością krost – drobnych „pęcherzyków” wypełnionych żółtą, gęstą, ropną treścią na skórze. Ta forma choroby występuje zdecydowanie rzadziej, jednak w ekstremalnych przypadkach wiąże się z bardzo ciężkim przebiegiem, z zagrożeniem życia włącznie.
  • łuszczyca erytrodermiczna (ang. Erythrodermic psoriasis), polegająca na uogólnionym zajęciu i stanie zapalnym skóry całego ciała, której nie traktuje się jako odrębnej jednostki chorobowej, lecz jako skrajnie ciężką postać, mogącą wystąpić w przebiegu każdej z trzech powyższych odmian.

W obrębie tych podstawowych postaci choroby lekarze wyróżniają również kilka podtypów, zróżnicowanych głównie pod względem miejsca występowania zmian chorobowych oraz symptomów współtowarzyszących.

luszczyca

ETIOLOGIA:

Pomimo rozlicznych badań i dociekań wciąż nie do końca poznana jest etiologia tej choroby. Podkreśla się jednak istotną rolę czynnika genetycznego. Nie określono jednak jeszcze w pełni sposobu dziedziczenia, choć na podstawie obserwacji stwierdzono, że w 70% występuje u bliźniąt jednojajowych oraz u dzieci obojga rodziców chorujących na łuszczycę. W przypadku gdy choruje jedno z rodziców, istnieje ok. 15% prawdopodobieństwa zachorowania u dziecka. Rodzeństwo dziecka z łuszczycą, gdy oboje rodzice są zdrowi, ma 20% szansy zachorowania. Ze względu na sposób dziedziczenia oraz wiek, w którym obserwuje się pierwsze objawy można wyróżnić dwa typy łuszczycy:

  • Typ I: tzw. typ młodzieńczy, w którym pierwsze objawy choroby ujawniają się przed końcem 30. r.ż, szczególnie między 16. a 22. r.ż. Przebieg choroby jest cięższy, częściej występuje rodzinnie.
  • Typ II: tzw. typ dorosłych. Ujawnia się po 40. r.ż., szczyt zachorowania przypada ok. 60. r.ż. i charakteryzuje się łagodniejszym przebiegiem, na ogół nie stwierdza się występowania rodzinnego.

Łuszczyca wiąże się również z działaniem układu odpornościowego organizmu. Skóra stanowi pewną barierę ochronną, a zmiany łuszczycowe mogą zakłócić tę ochronę narażając chorego na rozliczne infekcje.

Wysiew zmian łuszczycowych lub nasilenie przebiegu choroby prowokuje szereg zarówno czynników zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Są to m.in.

  • urazy mechaniczne skóry,
  • napromieniowanie UV lub promieniami rentgenowskimi,
  • oparzenia słoneczne, cieplne i chemiczne,
  • choroby infekcyjne zwłaszcza dróg oddechowych,
  • nadwaga,
  • stres psychiczny,
  • spożycie alkoholu,
  • zapalne choroby skóry
  • i inne.

Co ciekawe, te same czynniki są niekiedy stosowane również jako metody lecznicze w łuszczycy – np. promieniowanie słoneczne. Kluczowa w tym przypadku jest intensywność bodźca – ostrożna fototerapia leczy łuszczycę, ale poparzenie słoneczne może sprowokować zaostrzenie zmian. Co ważne – należy brać pod uwagę indywidualną reakcję organizmu w ten sposób leczonej osoby. U większości nasłonecznienie i gorąca kąpiel powoduje ustępowanie zmian, u części osób może natomiast zaostrzać chorobę.

LECZENIE:

W związku z nie wyjaśnioną do końca etiologią choroby leczenie łuszczycy ma głównie charakter objawowy. W leczeniu łuszczycy dostępne są preparaty do leczenia zewnętrznego oraz leki ogólne – m.in. kortykosteroidy, preparaty z dziegciu, ditronol w roztworze, środki zmiękczające, itp. Niestety, żadna z tych metod nie jest w stanie wyleczyć łuszczycy całkowicie, dlatego coraz więcej pacjentów łuszczycowych zwraca się w stronę medycyny alternatywnej: fototerapii, balneoterapii, klimatoterapii, aromaterapii, homeopatii czy diet leczniczych.

Bardzo dobre efekty w leczeniu łuszczycy daje pobyt bezpośrednio nad Morzem Martwym, w którym znajduje się 21 minerałów koniecznych do funkcjonowania naszego organizmu. Dodatkowo ze względu na niesamowitą depresję (ok. 400 m poniżej p.m.) powietrze wypełniające ten rejon jest o 10% bogatsze w tlen niż przeciętne miejsce na ziemi. Morze Martwe to prawie wyłącznie tafla błękitu, nieba i wody, a nad nią unosi się delikatna, tajemnicza mgła – skutek parowania wody w wysokiej temperaturze. W doskonałej bezwietrznej ciszy i niewzruszonej najmniejszą falą tafli wody unoszą się ludzie korzystający z dobroczynnych i leczniczych właściwości wód Morza Martwego. Charakteryzuje się ono 10-krotnie większą koncentracją pierwiastków śladowych i minerałów niż jakiekolwiek inne wody na ziemi. Jest to miejsce wyjątkowe i niepowtarzalne. To największy darmowy teren SPA. W przypadku 2-tygodniowego pobytu nad Morzem Martwym objawy łuszczycy ustępują lub co najmniej zwiększa się okres remisji choroby. Zjeżdżają tam ludzie z całego świata.

Terapia leczenia łuszczycy i innych chorób skórnych nad Morzem Martwym polega na zażywaniu zarówno kąpieli morskich jak i słonecznych, a dokładniej na:

  • Kąpielach mineralnych,
  • Okładach z błota mineralnego,
  • Kąpielach w Morzu Martwym,
  • Stopniowym zwiększaniu ekspozycji czasu na słońcu,
  • Stosowaniu specjalnych preparatów: kremów, balsamów.

krem

Jednak nie wszyscy mogą sobie pozwolić na wyjazd nad Morze Martwe. Dla tych alternatywą mogą być produkty stworzone na bazie jego minerałów przez doskonałego lekarza, członka Rosyjskiej Akademii Nauk oraz członka Nowojorskiej Akademii Nauk Technicznych i Społecznych – dr Nonę Kuchinę. Kieruje ona także badaniami w Laboratorium Kliniki Lenom w Izraelu. Stworzyła i opatentowała tzw. Kompleks BioOrganoMineralny. Jest to kombinacja bioskładników, minerałów z Morza Martwego, ekologicznie czystych olejków eterycznych i wyciągów roślinnych.

Preparaty stworzone na bazie Kompleksu BioOrganoMineralnego bardzo dobrze wnikają w skórę i są stabilne. To pozwala solom, iłom i olejkom całkowicie przeniknąć przez skórę do krwi, kierując się do wszystkich komórek naszego organizmu, odżywiać je, oczyszczać i regenerować.

Dzięki takiemu połączeniu osiągnięto bardzo dobre efekty w leczeniu łuszczycy. W pierwszej kolejności Dr. Nona zaleca kurację oczyszczającą oraz specjalną dietę owocowo-jarzynową.

Dieta owocowo-warzywna dr Nony:

Pierwsze śniadanie: Szklanka herbaty Gonseen, surówka ze świeżej kapusty, marchwi i jabłek przyprawiona oliwą.

Drugie śniadanie: Duszone jarzyny, szklanka soku owocowego.

Obiad: Zupa wegetariańska przyprawiona Soupseenem. Sałatka jarzynowa i 100 g orzechów.

Podwieczorek: Utarta marchew lub burak. Szklanka Gonseenu.

Kolacja: Winogrona, gruboziarnisty chleb i szklanka Gonseenu.

Dodatkowo przy łuszczycowym zapaleniu stawów należy ograniczyć węglowodany, białka, zmniejszyć ilość płynów do 1 litra. Potrawy należy gotować bez soli.

Ponadto możliwe jest przeprowadzenie specjalnych kuracji z produktami Dr. Nona, które prezentujemy poniżej. Zwykle przeprowadza się ją w II etapach.

I etap: Detoksykacja organizmu (oczyszczenie od toksyn):

Dodatkowo:

II etap: Stosuje się po zakończeniu I etapu.

Wszystkie preparaty Dr. Nona wspaniale łączą się z konwencjonalnymi metodami leczenia.

Poniżej prezentujemy rezultaty, jakie można osiągnąć stosując zalecane, dostosowane do indywidualnych potrzeb terapie produktami Dr. Nona:

                                                                  Kobieta – 22 lata

                        Przed kuracją                                            Po 4-miesięcznej kuracji

“Od dziecka chorowałam na ŁUSZCZYCĘ…Kiedy natknęłam się na produkty firmy “Dr. Nona”, od razu zdecydowałam się na terapię…I to nie dla tego, że należę do osób ufnych i łatwowiernych, lecz dlatego, że przez 20 lat walki z tą chorobą wypróbowałam już chyba wszystkie możliwości, nie miałam nić do stracenia… Po 4 miesiącach stosowania produktów, osiągnęłam niesamowitą zmianę. Cały czas byłam pod stałą opieką konsultanta tej wspaniałej firmy.  Skóra odzyskała swój naturalny wygląd, co możecie zobaczyć na zdjęciu. Jestem NIESAMOWICIE SZCZĘŚLIWA! Serdecznie dziękuję za odzyskanie zdrowia i radości życia!”

Pacjent: Mężczyzna, lat 42

„Zaczęło się to wszystko w wojsku, myślałem – że od butów… Na nogach i rękach zaczęły pojawiać się dziwne plamy…Kiedy zgłosiłem się do szpitala, postawiono mi diagnozę – Łuszczyca. Leczyłem się różnymi sposobami, z różnym skutkiem. W 2002 roku natknąłem się na informacje o kosmetykach i suplementach Dr.Nona. Zacząłem stosować polecane produkty – na początku bywało różnie – raz lepiej, raz gorzej. Ale po około 4 miesiącach choroba zaczęła ustępować, aż zniknęła zupełnie! Już prawie 2 lata mam absolutny spokój z wysypkami, plamami i pozostałymi nieprzyjemnymi objawami łuszczycy! Na własnym przykładzie mogę powiedzieć – produkty Dr. Nona czynią cuda!”

PROFILAKTYKA:

Należy pamiętać iż dla osób narażonych na zachorowanie na łuszczycę ważną rolę odgrywa profilaktyka, szczególnie infekcji, oraz unikanie czynników wyzwalających chorobę (stresów psychicznych, infekcji, palenia tytoniu, nadużywania alkoholu).

Podstawowe w wykluczaniu ognisk infekcji są konsultacje:

  • laryngologiczna (ocena zatok obocznych nosa, migdałków podniebiennych),
  • stomatologiczna (stany zapalne jamy ustnej),
  • ginekologiczna – u kobiet (nadżerki i stany zapalne szyjki macicy).

Pod żadnym pozorem nie wolno usuwać mechanicznie łuski ze zmian (zeskrobywanie, wyczesywanie), bo jest to czynnik prowokujący tworzenie się kolejnych wykwitów!

Wskazany również jest wybór zawodu ograniczającego możliwość urazów skóry i umożliwiający dłuższe przerwy w pracy. Korzystna jest dieta niskokaloryczna z dużą ilością warzyw i owoców oraz obecnością nienasyconych kwasów tłuszczowych zawartych w tłuszczu roślinnym i rybach morskich.

Każda terapia wymaga indywidualnego podejścia, dlatego też w przypadku zainteresowania produktami zachęcamy do kontaktu z nami w celu ustalenia możliwości stosowania produktów i ich ewentualnych dawek.


Tekst opracowano na podstawie:
  1. 1. Jabłońska S. i wsp : Choroby skóry. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
  2. 2. Szepietowski J.: Leczenie chorób skóry i chorób przenoszonych drogą płciową. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
  3. 3. Kowzan-Korman A.: Łuszczyca – etiologia i leczenie [w:] Nowiny Lekarskie 2003, 72, 3, 223-227
  4. 4. Traub M. and Marshall K.: Psoriasis  Pathophysiology, Conventional, and Alternative Approaches to Treatment [w:] Alternative Medicine Review Volume 12, Number 4 2007
  5. 5. Neimann AL, Porter SB, Gelfand JM. Epidemiology of psoriasis. [w:] Expert Rev Dermatol. 2006;1:63–75
  6. 6. Tarajkowska-Olejnik A.: Łuszczyca. [w:] „Służba Zdrowia” nr 53-56 z 6 lipca 2000 r.
  7. 7. Kuchina N.: U źródeł życia. Izrael, 2001.
Udostepnij
Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Podane dane osobowe będą wykorzystywane jedynie w celu wysyłki newslettera. Więcej informacji nt. danych osobowych znajduje się w Polityce prywatności.

0
    0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu