W produktach  Dr Nona oprócz minerałów z Morza martwego zastosowano wiele ziół wykazujących działanie lecznicze, co jest potwierzone badaniami klinicznymi.  Od aloesu, poprzez babkę zwyczajną, żeń szeń, listownicę, lawendę, majeranek po miłorząb czy Ylang Ylang

Rośliny lecznicze

Aloes prawdziwy (aloe vera L.)

W medycynie ludowej stosuje się świeży i zagęszczony sok. Preparaty z aloesu mają działania żółciopędne i pobudzają pracę jelit, stymulują działanie gruczołów trawiennych, poprawiają trawienie. Sok z aloesu stosowany jest do leczenia chorób skóry i błon śluzowych oraz chorób oczu.

Awokado (Persea americana Mill.)

W miąższu owoców znajduje się do 30% cennych olejków, 1,5% białek, sole potasu, wapnia, sodu, magnezu i fosforu. W medycynie oleje awokado, które nie poddają się relacji zmydlania stosuje się w leczeniu sklerodermii, ropnych stanów zapalnych, artrozy, egzemy i choroby Pageta.

Babka zwyczajna (Plantago major L.)

Ekstrakty z liści stosuje się jako środek wykrztuśny, łagodzący kaszel, rozrzedzający wydzielinę w bronchicie, kokluszu, astmie oskrzelowej, gruźlicy, pluciu krwią. Napar z liści lu świeży sok działa oczyszczająco i regenerująco na rany.

Bławatek (Chaber) (Centaurea cyanus L.)

Surowcem leczniczym jest kwiat bławatka. Kwiaty zawierają glikozydy, alkaloidy, kwas askorbinowy, beta-karoten, wiele mikroelemnetów. Stosowany jest w chronicznych chorobach nerek i dróg moczowych, opuchliznach, zapaleniu spojówek i innych chorobach oftalmologicznych, przy zwiększonej wrażliwości oka.

Jagoda czarna (Vaccinium myrtillus L.)

W medycynie ludowej wykorzystuje się jagody i liście, które zawierają garbniki, kwas cytrynowy, jabłkowy, bursztynowy, chininowy, benzoesowy, mlekowy, szczawiowy, witaminy grupy B, bogaty zestaw mikroelementów. Stosowane są jako środek antybiegunkowy w rozstroju żołądkowo-jelitowym, dyspepsji, podagrze, reumatyzmie, anemii. Owoce jagody czarnej poprawiają wzrok.

Brzoskwinia (Persica vulgaris Mill.)

Owoce zawierają 15% olejku brzoskwiniowego, składającego się z kwasu oleinowego, palmitynowego i stearynowego, a także glikozydy amigdalin. W medycynie wykorzystywana jest jako środek moczopędny, w chorobach krwi, chorobach układu trawiennego, paradentozie, W kosmetyce olejek brzoskwiniowy stosuje się jako składnik kremów i maści (np. kamfory). Maseczki z olejkiem brzoskwiniowym nadają skórze aksamitność, świeżość i elastyczność.

Cebula (Allium cepa L.)

Liście i cebulki zawierają olejek powodujący łzawienie oczu, witaminy, dużo kwasu askorbinowego, jak również fitonaidy, wpływające hamująco na wzrost mikroorganizmów patogennych. Stosowanie cebuli zalecane przy zaburzeniach trawienia, skłonności do chronicznych zaparć, atonii jelit, jako środek wspomagający gojenie się ran, przy profilaktyce i leczeniu arteriosklerozy i nadciśnienia.

Chryzantema jadalna (Chrysanthemum indicum L.)

W medycynie i sztuce kulinarnej wykorzystywane są kwiaty, które zawierają olejek eteryczny, aneninę, karoten, ryboflawinę, niacynę, kwas askorbinowy i witaminę E, przy czym zawartość witaminy C i E jest większa niż w czosnku. We3dług opinii lekarzy chińskich, wino z chryzantem przedłuża życie. Chryzantemy stosuje się w bólach głowy, ofta;mologii, stomatologii, bólach uszu, lumbago i reumatyzmie.

Cytryna (citrus limon Burm.)

Skórka zawiera ok. 0,6 % olejków eterycznych, fyrokumarynę, glikozydy, kwasy organiczne. Miąższ owocu składa się głównie z wody, kwasu cytrynowego, cukrów, kwasu askorbinowego, jak również witamin A, B i P. W medycynie ludowej sok z cytryny jest zalecany w schorzeniach układu żołądkowo-jelitowego, zaburzeniach wymiany mineralnej, kamicy dróg moczowych, reumatyzmie i podagrze. Zewnętrznie stosowana jest w chorobach grzybiczych. W kosmetyce – do usuwania piegów i przebarwień pigmentacyjnych.

Eleuterokok kolczasty (żeń-szeń syberyjski) (Eluetherococcus senticosus M.)

Występuje na Syberii i Dalekim Wschodzie. W medycynie ludowej wykorzystuje się korzenie i kłącza, w których występuje 6 glikozydów nazwanych eleuterozydami, substancje pektynowe oraz olejki eteryczne. Ekstrakt z korzeni i kłączy stosowany jest jako środek tonizujący. Jest skuteczny w różnych formach nerwic, chorobach układu sercowo-naczyniowego. Zwiększa wydolność fizyczną i umysłową, poprawia ostrość widzenia i słuchu.

Eukaliptus kulisty (Eucaliptus globulus L.)

Liście zawierają powyżej 1% olejków eterycznych oraz garbniki. Liście eukaliptusu i olejek eukaliptusowy zalecane są w chorobach górnych dróg oddechowych, w chorobach ginekologicznych, zapaleniach piersi, oparzeniach, ropowicy, wrzodach i wrzodach troficznych. Ma działanie antyseptyczne, przeciwzapalne. Jest stosowany do płukania, inhalacji i aromatycznych kąpieli.

Fenkuł (Koper włoski) (Foeniculum vulgare Mill.)

W medycynie wykorzystywane są owoce, które zawierają ok. 6% olejku eterycznego, ok. 20% oleju oraz ok. 22% białka. Koper posiada własności spasmolityczne i przeciwwymiotne, pobudza wydzielanie gruczołów trawiennych, stymuluje funkcje żołądka i jelit, działa wykrztuśnie w chorobach dróg oddechowych oraz stymuluje laktację.

Głóg krwisto-czerwony (Crataegus sanguinea Radl.)

W medycynie surowcem leczniczym są kwiaty i owoce. Owoce zawierają cukry (sacharozę), flawonoidy, witaminę P i C oraz mikroelemnty: potas, magnez, wapń, mangan, żelazo. Głóg jest stosowany do leczenia zaburzeń układu krwionośnego i serca, nadciśnienia, stenokardii (dusznica bolesna – angina pectoris), arytmii różnego pochodzenia, tachikardii (przyspieszenie bicia serca) i arterioskerozie.

Jałowiec (Juniperus virginiana L.)

W medycynie wykorzystuje się owoce jałowca (szyszko-jagody), zawierające ok 2 % olejku eterycznego, do 40% cukrów, związki żywicowe, kwasy organiczne. Olejek cedrowy i wyciąg z owoców jałowca posiadają właściwości moczopędne, żółciopędne, pobudzają wydzielanie kwasów trawiennych i perystaltykę jelit. Jest stosowany w chronicznych chorobach dróg oddechowych (w celu rozrzedzenia wydzieliny)

Jaśmin wielokwiatowy (Jasminum grandiflorum L.)

Kwiaty i liście zawierają olejki eteryczne, kwas salicylowy i mrówkowy. Wewnętrznie stosuje się go w bólach brzucha, dezynterii, zapaleniu i marskości wątroby. Zewnętrznie jest stosowany do nacierań i kąpieli aromatycznych w chorobach skóry, bezsenności i nerwicy.

Jojoba (Simmondsia californica L.)

W nasionach jojoby znajduje się ok. 55% płynnego wosku roślinnego. Pod względem właściowści chemiczno-fizycznych jest podobny do naturalnego, płynnego tłuszczu wielorybiego. Porównywalnych zamienników wosku jojoby nie odkryto ani wśród substancji pochodzenia roślinnego, ani wśród związków syntetycznych. Jest wykorzystywany w przemyśle perfumeryjnym, w charakterze naturalnego rozpuszczalnika, do ochrony skóry i regeneracji włosów oraz leczenia raka skóry.

Kamforowiec (Cinnnamonium camphora L.)

Głownym składnikiem olejku eterycznego, uzyskiwanego z rośliny jest kamfora. Stosowana jest do pobudzania funkcji serca w chorobach charakteryzują?cych się ostrą niewydolnością układu sercowo-naczyniowego i stanach szoku. Zewnętrznie jest stosowana do nacierań w reumatyzmie, chorobach układu mięśniowo-szkieletowego oraz do kąpieli aromaterapeutycznych.

Kapusta morska (listownica) (Laminaria japonica Aresch)

Właściwości lecznicze zawdzięcza dużej zawartości jodu, oprócz tego zawiera 23 aminokwasy, witaminy B1, B6, B12, C, kwas pantotenowy, cholinę, inozyt, biotynę, kwas foliowy i karoten.

Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense L.)

W medycynie ludowej wykorzstywane są kwiaty, które zawierają kumarynę, witaminę E, karoten i kwas kumarynowy. Stosowana jest w chorobach ginekologicznych, chorobach skóry, do kąpieli aromaterapeutycznych.

Kukurydza zwyczajna (Zea mays L.)

W medycynie surowcem leczniczym jest znamię i słupek kukurydzy oraz oleje eteryczne z zalążków nasion kukurydzy. Znamiona kukurydzy mają działanie żołciopędne, moczopędne, zwiększające krzepliwość krwi. Olejki są stosowane w profilaktyce i leczeniu arteriosklerozy, w chorobach związanych z deficytem witaminy E oraz do leczenia chorób skóry.

Lawenda lekarska (Lavandula officinalis L.)

Olejek lawendowy jest stosowany w bólach reumatycznych i nerwobólach jako środek antyseptyczny i pobudzający ukrwienie i funkcjonowanie skóry. Wchodzi w skład aerozoli antyseptycznych. Kwiaty lawendy mają działanie uspokajające w migrenach, neurastenii, pobudzeniu nerwowym i przyspieszonym biciu serca. Wchodzi w skład kąpieli aromaterapeutycznych – jako środek uspokajający.

Lilia biała (Nymphaea alba L.)

W korzeniach i kwiatach znajdują się alkaloidy, sacharoza i krochmal. Ekstrakt wykazuje właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybiczne, jest stosowany jako środek hipotensyjny w leczeniu nadciśnienia.

Lucerna (medikago sativa L. Alfalfa)

W medycynie wykorzystuje się korzenie i część nadziemną rośliny. Zawieta tiaminę, ryboflawinę, niacynę i kwas askorbinowy. Korzenie mają działanie przeciwgorączkowe. Części nadziemne mają działanie rozwalniające i moczopędne, stosowane są w chorobach żołądkowo-jelitowych, przy odchudzaniu. Mają działanie stymulujące i tonizujące.

Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum L.s.J: Calamintha incana)

Ziele zawiera ok 1% olejków eterycznych, zawierających fenole, tymol i karwakrol, terpeny, garbniki. Stosowana jest przy przeziębieniach jako środek wykrztuśny, łagodnie przeciwkaszlowy, dezynfekujący i przeciwbakteryjny. W robaczycach (chorobach pasożytniczych) działa paraliżująco na mięśnie pasożytów. Olejek eteryczny uzyskiwany z nasion, stosowany jest zewnętrznie w zapaleniu korzonków nerwowych i nerwów.

Mak dziki (Papaver rhoeas L.)

W medycynie wykorzystywane są kwiaty i owoce (makówki), które zawierają kapsytrynę, cianidynę, sebain, sinakten i papawerynę. Kwiaty stosowane są w leczeniu chorób wątroby, dróg żółciowych, jak również w profilaktyce chorób nowotworowych. Mak dziki nie posiada właściwości narkotycznych. Jest stosowany do rozszerzania naczyń krwionośnych, przy nadciśnieniu, stenokardii i migrenie.

Majeranek dziki (Origanum vulgare L.)

W medycyenie wykorzystuje się nadziemną część (kwiaty i liście), która zawiera garbniki, kwas askorbinowy, flawonoidy, olejki eteryczne i mikroelementy. Ma działanie uspokajające w zaburzeniach funkcji centralnego układu nerwowego, stymuluje działanie gruczołów trawiennych i oskrzeli, wzmacnia perystaltykę jelit i działa moczopędnie. Olejki eteryczne stosowane są jako środek przeciwbólowy w stomatologii.

Marchew siewna (Dancus carota L.)

Nasiona marchwi zawierają olejki eteryczne, tłuszcze i flawonoidy. Ma działanie spazmolityczne, sprzyja usuwaniu kamieni z dróg moczowych, hamuje procesy zapalne dróg moczowych oraz pobudza wydzielanie i wydalanie żółci.

Melisa lekarska (Melisa officinalis L.)

Surowcem leczniczym są olejki eteryczne. Zalecana jest przy zawrotach głowy, bólach żołądka, omdleniach, nadwrażliwości nerwowej, reumatyźmie, bólach w okolicy serca, a także jako środek regulujący cykl menstruacyjny. Używana do kąpieli. Stosowana jako środek poprawiający przemianę materii.

Męczennica cielista (Passiflora inakarnata L.)

W medycynie wykorzystuje się część nadziemną męczennicy, która zawiera alkaloidy, glikozydy, mikroelementy i olejki. Posiada właściwości uspokajające. Właściwości sedatywne wykorzystuje się w leczeniu stanów pobudzenia nerwowego, rozdrażnienia, osłabienia, bezsenności oraz okresie przed menopauzalnym i menopauzalnym.

Mięta pieprzowa (Mentha piperita L.)

W medycynie stosuje się liście, olejki eteryczne i mentol. Liście mięty zawierają olejki etetyczne, karoten, kwasy organiczne oraz biologicznie czynne substancje. Z liści przygotowuje się aromatyczny napar o właściwościach rozszerzających naczynai krwionośne i tonizujących. Mantol jest stosowany jako środek przeciwbólowy przy neuralgiach, mialgiach, artralgiach (bólach nerwów, mięśni, stawów itp.), w charakterze środka przeciwzapalnego, rozszerzającego naczynia krwionośne, przy skórczach naczyń wieńcowych oraz jako środek uspokajający w stnach nerwicowych.

Migdał zwyczajny (Amygdalus communis L.)

W medycynie wykorzystuje się nasiona. Podstawowym składnikiem nasion są tłuszcze (do 69%) i proteiny (do30%). Olejek magdałowy stosowany jest wewnętrznie przy bólach żołądka i jelit, jako łagodny środek przeczyszczający, zewnętrznie – do zmiękczania i oczyszczania skóry twarzy. W farmaceutyce olejek migdałowy jest niezastąpionym środkiem, nie powodującym uczuleń, jako baza płynnych (rzadkich) maści.

Miłorząb japoński (Gingko bilboa L.)

Liście zawierają dużo glikożydów i alkaloidów. Preparaty z miłorzębu są skuteczne w leczeniu krwiaków podskórnych, w zaburzeniach nerwowych, osłabieniu wzroku i zaburzeniach seksualnych.

Nagietek lekarski (Calendula officinalis L.)

Surowcem leczniczym jest kwiat zawierający karotenoidy, flawonoidy, związki żywicowe, glikozydy, kwasy organiczne, a także dużą ilośc witaminy C. Nagietek ma działanie antyseptyczne, przeciwzapalne, gojące rany, uspokajające i obniżające ciśnienie krwi. Wewnętrznie zalecany jest przy chorobach żoładka, jelit, wątroby, dróg żółciowych, układu kostnego i reumatyźmie.

Oliwka europejska (Olea europaea L.)

Ekstrakt z liści oliwki obniża ciśnienie tętnicze, stymuluje wydzielanie moczu, normalizuje perystaltykę jelit, poprawia i pogłebia oddychanie.

Opuncja (Opuntia maculacantha)

W owocach i liściach znajduje się glukoza, białko, wiele podstawowych aminokwasów, wapń, magnez, fosfor. Ekstrakt z opuncji posiada właściwości przeciwkrwotoczne, moczopędne, żółciopędne. Stosowany przy zapaleniu i gruźlicy płuc, dyzenterii (czerwonce) oraz stanach zapalnych jelit.

Orzech Kola (Cola Vera K.)

Orzechy kola zawierają ok. 2 % kofeiny, teobromin i garbniki. Stosowany jako środek tonizujący, pobudzający centralny układ nerwowy i funkcje serca.

Orzech włoski (Juglans Regia L.)

W nasionach orzecha znajdują się garbniki, olejki eteryczne, witaminy C, B, P, karoten i fitoncydy. Liście zawierają bakteriobójczą substancję – juglon. Ekstrakt z liści jest stosowany przy krwotokach, pomocny w gojeniu ran, w oparzeniach substancjami chemicznymi, chorobach jamy ustnej i chorobach paznokci.

Paczula (Pagostemon pathouli Pellet)

W medycynie wykorzystuje się nadziemną część rośliny, która zawiera znaczne ilości olejków eterycznych. Głównym składnikiem olejków jest alkohol paczulowy. Olejki posiadają właściwości obniżania temperatury ciała, przeciwbólowe i antybakteryjne. W kosmetologii stosowane do kąpieli aromatycznych.

Palma Kokosowa (Cocos nucifera L.)

Owoc palmy kokosowej (orzech) zawiera 60-65% nasyconych wartościowymi substancjami olejków, w skład których wchodzą trój glicerydy organicznych kwasów tłuszczowych. Olej w kosmetyce wykorzystywany jest komponent kremów leczniczych, chroni przed uszkodzeniem i wzmacnia włosy, poprawia odżywianie cebulek włosowych.

Pomarańcza słodka (Citrus sinesis Risso)

Miąższ owoców zawiera kwas askorbinowy, witaminy B1, B2, A i P. Owoce zawierają wiele cukrów (do 10%) i substancji mineralnych (potas, fosfor, wapń), jak również kwas cytrynowy, pektyny i fitoncydy. Substancje pektynowe skutecznie wpływają na oczyszczanie jelit, obniżają możliwość występowania procesów gnilnych. Olejki eteryczne, zawarte w skórce owoców, są używane do aromatyzacji lekarstw i produktów spożywczych.

Pomidor (Lycopersicon esulentum Mill.)

Owoce zawierają ok. 6,5 % cukrów, witaminy B1, B2, P, K, kwas askorbinowy, karoten, sole potasu, fosforu i kwasy organiczne. W związku z dużą zawartością witamin i soli mineralnych, zalecany jest chorym na choroby naczyniowo-sercowe i żołądkowo-jelitowe. Sok z pomidora wykorzystywany jest jako środek bakteriobójczy.

Porzeczka czarna (Ribes nigrum L.)

W medycynie wykorzystywane są owoce, zawierające kwas askorbinowy, cukry, kwasy organiczne, pektyny, witaminy B1, B6, E, P, K i glikozydy. Stosowana przy awitaminozach, anemii, ciężkich i przewlekłych chorobach, nadciśnieniu i arteriosklerozie.

Pszenica zwyczajna (Triticum communis L.)

Zarodki i kiełki pszenicy zawierają dużą ilość witamin E i F oraz wiele substancji biologicznie aktywnych. W medycynie kiełki stosuje się w zaburzeniach funkcjonalnych układu płciowego, w stanach astenicznych, awitaminozie, owrzodzeniach, podagrze i utykaniu.

Rabarbar (Rzewień)(Rheum tanguticum Maxim)

W medycynie mają zastosowanie korzenie i kłącza 3-4 letnich roślin, zawierające antrakozydy, żywice, substancje pektynowe I krochmal. Stosowany jako środek rozwalniający i żółciopędny, dający dobre rezultaty (łagodne i długotrwałe działanie) przy atonii jelit, chronicznych zaparciach i wzdęciach.

Rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis L.)

W medycynie ludowej zastosowanie ma olejek rozmarynowy i napar z liści. Olejek stosuje się w leczeniu reumatyzmu, zapaleniu korzonków, w formie maści i nacierań, kąpieli aromaterapeutycznych. Napar z liści wykorzystywany jest do płukania jamy ustnej i gardła, w formie okładów na trudno gojące się rany, przy wypryskach ropnych i do irygacji pochwy.

Róża majowa (Rosa maja lis Herm.)

W medycynie wykorzystywane są owoce, zawierające dużą ilość witamin, cukrów, kwasów organicznych i substancji pektynowych. Olejki róży zawierają znaczne ilości witaminy E, karotenoidy, nasycone kwasy tłuszczowe: lonolowy, linolenowy oraz nienasycone kwasy tłuszczowe. Zewnętrznie – olejki stosowane są w charakterze środka regenerującego rany w stomatologii przy zapaleniach jamy ustnej, a również przy pękaniu sutków, odleżynach, wrzodach troficznych i innych chorobach skóry.

Rumianek (Matricaria recutita L.)

W medycynie wykorzystuje się koszyczki kwiatowe, które zawierają olejki eteryczne, flawonoidy i kwasy organiczne. Wewnętrznie rumianek zaleca się w dolegliwościach układu trawiennego, wątroby i dróg żółciowych. Napar z rumianku stosowany jest jako środek przeciwzapalny, antyseptyczny, przeciwbólowy, przy chorobach jamy ustnej, zapaleniu migdałków, do kąpieli.

Sezam (Sesamum inolicum L.)

Ziarna zawierają ok. 60% nieschnącego oleju, posiadającego dużą dawkę witaminy E oraz nienasyconych i nasyconych kwasów tłuszczowych. Olej sezamowy poprawia mikrokrążenie krwi, dotlenia krew, wzbogaca ją w substancje odżywcze, wykorzystywany jest do produkcji kremów.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.)

Nasiona słonecznika zawierają dużą ilość oleju, w skład którego wchodzą glicerydy kwasów tłuszczowych (Palmitynowego, stearynowego, arachidonowego, oleinowego), a także białka, węglowodany, fityna i garbniki. Koszyczki (kwiatostany) słonecznika zawierają duże ilości pektyny, która ma działanie regulujące pracę przewodu pokarmowego i hamuje rozwój bakterii gnilnych w jelitach. Olej słonecznikowy z powodzeniem stosuje się w leczeniu arteriosklerozy, w dermatologii, w chorobach jamy nosowo-gardłowej, chorobach oskrzeli i płuc oraz dysfunkcji dróg żółciowych.

Soja (Glicine max L.)

Nasiona zawierają ok. 50% wartościowego białka, ok. 72% oleju, ok. 30% węglowodanów, witaminy A, B, C i E. Białko soi jest łatwo przyswajalne, ze względu na skład aminokwasów jest podobne do białka zwierzęcego. Zawartość niezbędnych aminokwasów (lizyna, metionina, tryptofan) jest najwyższa wśród roślin motylkowych.

Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.)

Rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji Mniejszej. Liście zawierają flawonoidy, alzloidy, garbniki i żywice oraz kwasy organiczne, witaminy P i PP, fitoncydy i olejki eteryczne. Posiada właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne. Liście szałwii pobudzają wydzielanie soków żołądkowych i żółci. Stosowana jest w stanach zapalnych jamy ustnej i nosowo-gardłowej raz górnych dróg oddechowych. Używana jest także w leczeniu chorób skóry, trudno gojących się ran i wrzodów, przy oparzeniach i odmrożeniach.

Śliwa domowa (Prunus domestica L.)

W medycynie wykorzystywane są owoce, które zawierają fruktozę, glukozę, sacharozę, kwas jabłkowy i cytrynowy oraz sole potasu. Błonnik i cukry owoców poprawiają perystaltykę jelit. Wykorzystywane są w charakterze środka rozwalniającego i żółciopędnego, przy chorobach woreczka żółciowego i nerek, zaparciach, a także nadciśnieniu.

Świetlik lekarski (Euphrasia officinalis L.)

Zawiera tiaminy, witaminę C, beta-karoten, glikozydy, olejki eteryczne i żywice, kwasy tłuszczowe i rutynę. W medycynie ludowej stosowany do leczenia alergii, chorób nowotworowych, epilepsji, bólów głowy, gorączki, wszystkich rodzajów chorób oftalmologicznych, przy oczopląsie.

Tamarynowiec (Tamarindus indica L.)

W medycynie wykorzystywany jest miąższ owoców tamarynowca zawierających kwaśną sól potasową, wolne kwasy organiczne, cukry inwertowane (zmienione cukry) i pektyny. Wykorzystywany jest jako łagodny środek przeczyszczający i źródło pektyny.

Tymianek pospolity (Thymus vulgaris)

W medycynie ludowej wykorzystywane jest ziele tymianku zbierane podczas kwitnienia. Zawiera ono ok. 2% olejków eterycznych. Podstawowym składnikiem jest tymol, a także związki fenolowe i kwasy organiczne. Stosowanie wewnętrzne zaleca się przy chorobach układu oddechowego (zapalenie płuc i oskrzeli, koklusz). Zewnętrznie stosowany jest do dezynfekcji jamy nosowo-gardłowej, w charakterze nacierań w chorobach układu kostnego i mięśniowego oraz chorobach grzybiczych skóry.

Wierzba biała (Salix alba L.)

W medycynie wykorzystywana jest kora, zbierana wczesną wiosną, w czasie kiedy ruszają soki. Kora zawiera glikozyd i salicynę, zawierającą kwas salicylowy. Wywar z kory tonizuje system naczyniowo-sercowy jest wykorzystywany jako środek przeciwzapalny, w leczeniu reumatyzmu.

Żeń-szeń (Panax ginseng C.A.Mey)

W medycynie wykorzystywane są korzenie i kłącza, w których znajdują się nasycone wartościowymi substancjami olejki, cukry, skrobia, pektyny, błonnik, witaminy grupy B, fito estrogeny i glikozydy A, B, C, D, E, F. Pozytywne efekty uzyskuje się w astenicznych i astenodepresyjnych stanach różnego pochodzenia, w okresie rehabilitacji po operacjach, przemęczeniu psychicznym i fizycznym oraz połączonej terapii cukrzycy.

Ylang-Ylang (Canaga odorata)

Dzięki olejkom eterycznym zawartym w liściach i kwiatach jest znany jako król zapachów. Oprócz olejków zawiera kwas mrówkowy, octowy, benzenowy, walerianowy i salicylowy. Zastosowanie Ylang-Ylang daje pozytywne rezultaty przy astmie, bólach głowy, reumatyzmie i chorobach jamy ustnej. Posiada właściwości przeciwgrzybiczne i antyseptyczne. Jest wykorzystywany do kąpieli aromaterapeutycznych.